Frowo

Het begon voor Frowo in 1878, toen Hermann Fröhlich een klein familiebedrijf begon in Beierfeld als loodgietersbedrijf, maar ze maakten een grote verscheidenheid aan metalen voorwerpen. Door de jaren heen groeide het bedrijf gestaag en vanaf 1906 begonnen ze ook met de productie van stormlantaarns. In 1912 werd het bedrijf overgedragen aan de zoon van Hermann Fröhlich, Rudolf Fröhlich en zijn schoonzoon Erich Wolter. In die tijd kreeg het bedrijf ook de naam Fröhlich & Wolter.

Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden Rudolf Fröhlich en Erich Wolter soldaten van het Duitse leger. Hermann Fröhlich nam in die tijd opnieuw de leiding in het bedrijf op zich. In die tijd was de productie vooral gebaseerd op producten die het leger nodig had.

Vanaf 1924 werden de lantaarns vertind in een tinbad, wat zorgde voor een aanzienlijke kwaliteitsverbetering, hiervoor werd een tinmolen in gebruik genomen.

In 1926 werd de merknaam Frowo, een combinatie van de achternamen van de eigenaars en werd het logo van Frowo, een herdershond met een lantaarn in zijn bek.

In deze jaren had Frowo forse concurrentie van Feuerhand, welke ook in Beierfeld was gevestigd en veel groter was, de verkoop van Feuerhand was c.a. 10 keer zo groot als de verkoop van Frowo. Er zijn ook diverse onenigheden geweest over patenten van stormlantaarns met Feuerhand. Ondanks de hevige concurrentie produceerde Frowo in 1937 1.45 miljoen stormlantaarns per jaar en nog vele andere producten en had het bedrijf 269 aantal medewerkers in dienst.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest ook Frowo overstappen op de productie van oorlogsbenodigdheden. De productie van lantaarns kwam tijdens de oorlog uiteindelijk volledig stil te liggen doordat er geen materialen meer aangeleverd werden.

Waar de familie Nier, en dus ook Feuerhand, na de Tweede Wereldoorlog geen mogelijkheden hadden om op grotere schaal te gaan produceren, had Frowo dat wel.

De bedrijfsgebouwen waren onbeschadigd, ze hadden nog een personeelsbestand en de machines waren nog beschikbaar. Hierdoor hadden ze een groot voordeel t.o.v. de concurrenten die pas later opnieuw met de productie van lantaarns begonnen. Na de Tweede Wereldoorlog komt Gerhard Ludwig van Bernum in het bedrijf Frowo.

Na de oorlog was er genoeg vraag, maar een gebrek aan materiaal. Dit probleem losten ze op door resterende voorraden en productieafval te gebruiken, het vooroorlogse programma werd grotendeels weer opgezet. Dit was korte tijd succesvol, maar Frowo kreeg het toch moeilijk in de socialistische geplande economie. Rudolf Fröhlich en Erich Wolter krijgen daarnaast ook gevangenisstraffen door vermeende verduistering. De decennia hierna werden gekenmerkt door een constante strijd om materiaal en tegen inmenging van de staat. Frowo heeft in deze jaren ook veel verschillende producten geproduceerd.

Op de lange duur hebben ze deze strijd verloren, in 1972 werd Frowo genationaliseerd en werd de bedrijfsnaam gewijzigd naar VEB Metallwarenfabrik Beierfeld. Hierna richtte het bedrijf zich voornamelijk op de toelevering van onderdelen voor de auto-industrie. Op 31 maart 1994 ging Frowo uiteindelijk van de markt af.

De informatie over Frowo en afbeeldingen zijn afkomstig van de site van Hans-Werner Jehn, waarvoor ik hem zeer dankbaar ben.

Lees nog veel meer informatie over Frowo, een uitgebreid overzicht van de producten die dit bedrijf heeft gemaakt en voor informatie voor het dateren van een Frowo stormlantaarn, ga naar de volgende site.

Op de tekst en de afbeeldingen van Frowo zit een copyright, dit copyright is in handen van © Hans-Werner Jehn.