Adlake

Het bedrijf Adlake is het enigste bedrijf wat zich staande heeft weten te houden naast Dietz en is ook nog steeds in bedrijf. De historie van Adlake begon in Chicago, de volledige naam is Adams and Westlake Limited. In 1857 richtten John McGregor Adams en John Crerar Adams, Crerar and Company op. Ze zagen kansen door de groeiende populatie en de werkzaamheden aan de spoorwegen.

Het bedrijf was gericht op de verkoop van benodigdheden voor de werkzaamheden op en om het spoor, waaronder dus ook stormlampen. Vanaf 1865 bleek het bedrijf dusdanig succesvol dat ze hun eigen fabriek hebben geopend in Chicago. Een paar jaar later, in 1871 brandde deze fabriek volledig af maar werd razendsnel weer herbouwd en was een jaar later alweer in bedrijf.

In 1863 kwam kopersmid en locomotief engineer William Westlake naar Chicago, hij was de uitvinder van het uitneembare glas, waar hij een patent op had aangevraagd en begon stormlampen te maken onder de naam Cross, Dane and Westlake. Ook deze fabriek werd vernietigd door de brand in 1871, maar was ook snel weer herbouwd.

In 1873 kwam het bedrijf in de problemen doordat ze aangeklaagd werden i.v.m. het patent van John Irwin, waarschijnlijk door Dietz. Dit zorgde voor grote financiële problemen en het bedrijf moest de deuren sluiten in 1874. Hierna gingen John McGregor Adams, Dane en William Westlake verder onder de naam Adams and Westlake. In deze tijd werden veel spoorweg lantaarns, trein koplampen, signaalverlichting en andere benodigdheden voor op en om het spoor geproduceerd. In 1884 werd er een tweede fabriek geopend in Chicago.

In de jaren die volgden breidde Adlake de productie uit, ze hebben onder andere stoven, fietsen, camera’s en fietslampen geproduceerd. Het merk was ontzettend sterk in de wereld van de stormlantaarns, maar de rest kwam niet van de grond.

Van 1899 tot in de jaren 40 produceerde Adlake veel lantaarns met de “Non-sweating Balanced Draft Ventilation”. Op de lantaarn zelf staat dan ook vaak, The Non Sweating Adlake Lamp Chicago. Roest was een groot probleem bij lantaarns, maar met dit design, wat draaide om ventilatie, werd dit probleem grotendeels overwonnen. Vanaf 1907 gaven ze ook de optie voor een elektra in de lantaarns.

In 1923 was de fabriek gedateerd en inefficiënt. De werkzaamheden werden verplaatst naar Elkhart, Indiana. Hier bouwden ze dan ook een nieuwe fabriek in 1927. De lantaarns van Adlake waren meestal zwaar en zwart, zodat ze geschikt waren voor de meest zware omstandigheden. Adlake is zeer lange tijd actief gebleven in de treinlantaarns en stormlantaarns, maar daarnaast hebben ze hun productlijn fors uitgebreid met verlichting voor vrachtwagens, hangsloten, sloten, schermen en andere toebehoren voor de transportwereld.

Heden ten dage wordt Adlake gerund door Randy Schneider en verkopen ze nog steeds diverse lantaarns.

Het is een compliment waard dat dit bedrijf nog steeds bestaat, zoveel jaren na de oprichting, Twee Wereldoorlogen, de depressie en in al die jaren is dit bedrijf sterk geweest in de productie van lantaarns en andere artikelen voor de transportsector. Geen één ander merk heeft dat voor elkaar gekregen.